Wat wij kennen als Murphy’s Law is eigenlijk een bundeling van 2 “wetten”: eentje over mensen die fouten maken (Murphy) en eentje over dingen die kapot gaan of gewoon niet doen wat ze moeten doen (Finagle).

Edward A. Murphy was een ingenieur die o.a. werkte aan het testen van de uitwerking van G-krachten op het menselijk lichaam en die zich regelmatig ergerde aan de fouten die zijn assistent maakte. Wat leidde tot zijn beroemde uitspraak die wij nu Murphy’s Law noemen. Alhoewel hij eigenlijk, letterlijk, natuurlijk iets anders zei, zoals zijn zoon Robert bevestigt:

According to Robert Murphy, his father’s statement was along the lines of “If there’s more than one way to do a job, and one of those ways will result in disaster, then he will do it that way.”

Finagle’s Law, “Als iets mis kan gaan, dan gaat het ook mis – op het slechts denkbare moment”, was van oorsprong primair gericht op de dingen die buiten onszelf liggen: auto’s die het begeven, computers die uitvallen, pennen die op de grond vallen en dan onbereikbaar onder de kast rollen, stortregen terwijl jouw tuinfeest net begint, ga zo maar door. Hij is bedacht door John W. Campbell, redacteur van diverse Science Fiction tijdschriften, en is overgenomen door diverse SciFi auteurs.

In de volksmond zijn beide rampscenario’s, menselijke fouten en de eigenschap dat dingen op het verkeerde moment niet werken, op één hoop gegooid en bij ons bekend onder de naam Murphy’s Law.