In de eerste 6 races van het seizoen 2019 laat Max Verstappen zich van zijn sterkste kant zien. Zijn auto doet echter onder voor de Mercedessen en meestal ook voor de Ferrari’s. Kansen op een wereldtitel lijken miniem. Voldoende redenen voor frustratie dus bij de jonge racer. Maar zijn reactie in de aanloop van race 7 in Canada is anders.
Op het jaarlijkse feestje van het NOC*NSF werd Tom Dumoulin, zoals verwacht, uitgeroepen tot Sportman van het jaar 2017. Vanwege het winnen van het WK tijdrijden, maar vooral natuurlijk omdat hij de eerste Nederlander sinds Joop Zoetemelk in 1980 is, die een grote ronde wint. Tijdens die beroemde 100ste Giro had Tom al laten zien dat hij alle kenmerken van een Stoïcijn in zich heeft met het “poepen (things you don’t control) en doorgaan” incident en op de avond van de uitreiking van deze sportprijs demonstreerde hij dat nog eens opnieuw.
In zijn dankwoord benadrukte hij vooral, dat het niet alleen een jaar van successen was geweest, maar dat hij het juist heel moeilijk heeft gehad met het omgaan met de nieuw verworven roem en de manier waarop dat zijn leven heeft veranderd. Een emotionele bekentenis met veel dank naar zijn vriendin, die hem er doorheen geholpen heeft.
Dat klinkt niet erg stoïcijns? Jawel hoor. Het stoïcisme ontkent niet dat je emoties hebt en probeert ook niet om deze te onderdrukken. Iedereen is emotioneel, het zou raar zijn om dat te ontkennen. Opnieuw: Things You Don’t Control !!! De keuze die je hebt is: hoe oordeel ik over mijn emotie en wat besluit ik om ermee te doen? Tom kiest ervoor om het hardop te benoemen, niet proberen het te verstoppen (wat toch niet lukt) en aan te geven dat hij, samen met zijn vriendin, werkt aan een manier om het een plaats te geven in zijn leven. De emotie is er, maar de reactie is niet emotioneel. De reactie is er eentje van het onder ogen zien van de emotie, beseffen dat die er nou eenmaal is en dat het niet zinvol (en constructief) is om te “willen” dat die er niet is, en vervolgens (samen) werken aan een manier om het een plaats te geven in zijn/hun leven. Dat is verstandig, actie gericht en constructief. Dat is Stoïcijns.
Het staat al maanden hoog op de New York bestsellers lijst, dat zegt in elk geval iets. En de titel kietelt, plus dat een aantal vrienden die het gelezen hadden maar bleven aandring dat ik het ook moest lezen. “Omdat de boodschap heel veel lijkt op wat jij altijd vertelt over Stoïcisme.”. Dus heb ik het ook maar gelezen:
En daar heb ik geen spijt van! Nee, het is niet hetzelfde als Stoïcisme. Het is een samenvatting van de conclusies waar een (relatief) jonge man toe is gekomen nadat alle wilde levensstijlen en geforceerd opgepept, nergens op gestoeld, positivisme hem niks blijvends positiefs had gebracht. Alleen maar een constant jagen op “highs” die steeds minder high voelden en werden afgewisseld door steeds langer durende “lows”. De conclusies komen in feite neer op: geef niks om alle oppervlakkige en materiële bevredigingen waar iedereen achteraan rent, maar alleen om dingen die er werkelijk toe doen en waar je ook werkelijk zelf echt iets aan kunt doen: jouw eigen attitude, je eigen voornemens en besluiten. Daarin komt hij heel erg dicht bij de stoïcijnse filosofie. De focus op bijna doelbewust afstevenen op negatieve pijnlijke ervaringen, omdat je daar een beter mens van wordt, slaat een beetje door. Zeker als je beseft dat het doel daarvan eigenlijk ook is dat je leert hoe je negatieve zaken uit je leven weg kunt laten. Negatieve dingen zijn dus blijkbaar toch negatief = dingen die je niet wil. Stoïcisme raadt je eerder aan de negatieve opties onder ogen te zien en er bewust rekening mee te houden (zelfs er van uit te gaan) dat jou die ook kunnen overkomen en in enige vorm op enig moment ook zullen overkomen. Daar leer je mee omgaan en het maakt je sterker. Een beter mens. Maar omdat het iedereen gaat overkomen dat er ook negatieve en vervelende dingen in je leven gebeuren (onvermijdelijk), is dat juist geen reden om het actief op te zoeken.
Maar verder een leuk boek. Een aanrader.
De filmpjes over Russisch weggedrag en de ruzies tussen agressieve chauffeurs zijn al jaren een grote hit op YouTube. Natuurlijk ergeren we ons allemaal met grote regelmaat aan andere weggebruikers. Zoals mensen die voor je staan en duidelijk helemaal geen zicht hebben en toch gewoon doorrijden. Word je kwaad of . . . ?
Nog midden in het proces van het stap voor stap ‘live’ brengen van deze site toont de situatie rondom onze nationale Formule-1 held Max Verstappen aan, dat het onmogelijk is om alles onder controle te hebben. In de teksten over de uitleg van dit principe wordt Max al als voorbeeld opgevoerd, omdat hij 5x in 9 races uitviel door mechanische pech. Het seizoen begint op 27 augustus na de zomerstop weer in Francorchamps en Max valt opnieuw uit omdat opnieuw zijn motor het begeeft.
Red Bull Racing is een van de drie rijkste Formule-1 teams en heeft er letterlijk miljoenen Euro’s voor over om aan de top te staan. Toch kunnen ook zij niet voorkomen dat er dingen kapot gaan. Een les om te onthouden: hoe rijk en machtig je ook bent, er zijn altijd zaken die buiten jouw controle vallen. De meeste dingen, zelfs.
Als kinderen op de middelbare school hebben we allemaal veel plezier gehad toen we voor het eerst hoorden van de Wet van Murphy: “Anything that can go wrong, will go wrong.” zonder dat we ons de fundamentele waarheid daarvan realiseerden. Doordring jezelf terdege van dit simpele feit. Hoe meer je hiervan doordrongen bent, hoe beter je in staat bent om op het moment dát het zich voordoet, daar rationeel op te reageren (= gezamenlijk geconcentreerd werken aan de oplossing van het probleem) in plaats van teleurstelling en woede te voelen op grond van feitelijk irreële gedachten (= Dit had niet mogen gebeuren!). Met die laatste houding ga je naar “de schuldigen” zoeken, omdat het een fijn gevoel geeft als je hier iemand voor zou kunnen aanwijzen die het veroorzaakt heeft. Is echter niet het geval. Iedereen die aan de auto, aan de motor, aan de racevoorbereiding en aan de race-uitvoering werkt, doet zijn stinkende best om het hoogst mogelijke resultaat te bereiken. Maar de Wet van Murphy steekt toch de kop op en wel, zoals de volledige versie luidt “at the most inconvenient time, in the most inconvenient place”.
Het Stoïcijnse advies is dus niet “Onderga het gelaten en passief”, maar “Laat de nutteloze en contra-productieve woede maar zitten en werk samen met verdubbelde inspanning om de auto nog beter geprepareerd aan de start te krijgen.”. Focus op de volgende stap die je kunt zetten, niet op wie je om de oren zou moeten slaan.
21STe-Eeuws Stoïcisme 